Pop

W węższym zakresie popem nazywa się bardziej „miękki” i nastawiony na masowego odbiorcę odłam muzyki rockowej, charakteryzujący się prostotą, melodyjnością i szerszym niż w klasycznej muzyce rockowej użyciem syntezatorów i studyjnych technik nagraniowych[5]. Często style popowe są „łagodniejszymi” odmianami pierwotnych stylów wyrosłych z różnych odmian muzyki rozrywkowej (nie tylko rockowej), lub kombinacjami tych odmian tak zestawianymi, aby usunąć brzmienia nietolerowane w danym momencie przez większość potencjalnych słuchaczy, oraz aby zachować brzmienia, które są aktualnie modne. Encyklopedia wydawnictwa Kluszczyński z 2009 roku definiuje muzykę pop, jako rytmiczną muzykę instrumentalno-wokalną, często o charakterze tanecznym utrzymaną w tonacjach durowych o prostej strukturze rytmicznej i melodycznej z powierzchownymi zapożyczeniami z różnych stylów muzycznych tworzonej w celach komercyjnych, natomiast encyklopedia wydawnictwa PWN definiuje muzykę pop jako każdy rodzaj muzyki rozrywkowej.

Rock

Wszystkie style rockowe charakteryzują się brzmieniem opartym na różnego rodzaju gitarach (zwykle elektrycznych, elektrycznych basowych) i perkusji, z wyraźnie zarysowanym rytmem i śpiewem, wywodzącym się z bluesa, oraz sposobem wolnej improwizacji w trakcie grania utworów, wywodzącym się z jazzu. Ważną cechą muzyki rockowej, nieobecną w muzyce poważnej, jest zespołowość w procesie tworzenia; muzyka jest bowiem tworzona zespołowo i trudna do odtworzenia, gdy nie jest grana przez oryginalny zespół (zob. tribute band), często jest też zespołowo komponowana. Niekiedy w sposób dynamiczny, kiedy to zainicjowany motyw muzyczny w serii jamów przetwarzany jest w utwór, który w swej końcowej fazie rzadko przypomina swą wyjściową formę. W muzyce rockowej, podobnie jak w jazzie, kompozytor i wykonawca to najczęściej ta sama osoba lub grupa osób, a komponowanie i wykonywanie muzyki są często jednym procesem.

Jazz

Jazz – gatunek muzyczny, który powstał na przełomie XIX i XX wieku (zapoczątkowany pomiędzy 1890, a 1900 rokiem) na południu Stanów Zjednoczonych w dzielnicy prostytutek Storyville w Nowym Orleanie (tradycyjnie początki jazzu łączą się z Congo Square) jako połączenie muzyki zachodnioafrykańskiej i europejsko-amerykańskiej (bluesa, ragtime’u i muzyki europejskiej). Stanowi on połączenie muzyki ludowej, artystycznej i rozrywkowej. Jazz charakteryzuje się rytmem synkopowanym w metrum parzystym, a także dużą dowolnością interpretacyjną i aranżacyjną oraz tendencją do improwizacji. Ma to związek z faktem, że pierwszymi twórcami tego gatunku byli przeważnie nieznający nut potomkowie niewolników. Według niektórych muzykologów jazz jest raczej formą interpretacji niż stylem muzycznym.

Metal

Tradycyjnie z muzyką metalową kojarzone są głośne, przesterowane gitary, intensywna sekcja rytmiczna, wyraźne basy i mocny wokal. Encyklopedia muzyki PWN definiuje heavy metal jako muzykę charakteryzującą się znacznie szybszym rytmem niż w innych gatunkach rocka, bardziej dynamiczną sekcją instrumentalną i ostro brzmiącymi solówkami gitarowymi[2]. Jednak różne podgatunki zawierają, kładą nacisk lub omijają niektóre z tych elementów. Krytyk muzyczny gazety New York Times, Jon Pareles określił heavy metal jako ważny podgatunek muzyki rockowej, z mniejszym naciskiem na synkopę i elementy bluesowe, a większym na show i brutalną siłę[4]. Typowy zespół metalowy składa się z gitarzysty, basisty, perkusisty i wokalisty (który często gra również na gitarze rytmicznej lub innym instrumencie z wyżej wymienionych). Niektóre zespoły wykorzystują również instrumenty klawiszowe i syntezatory[5].

Rock'n'roll

Rock and roll lub rock ‘n’ roll (ang. „kołysz się i tocz”) – podstawowa forma leżąca u fundamentów wszystkich stylów rockowych. Samo określenie „rock and roll” zostało zaczerpnięte bezpośrednio z tradycji bluesa. Po raz pierwszy wyrażenie to w znaczeniu stylu muzycznego zostało użyte przez Alana Freeda w 1951 roku. Wywodzi się z uproszczonego i zredukowanego, do trzech lub czterech akordów, schematu bluesowego granego w szybkim tempie przy pomocy zelektryfikowanych instrumentów. Dodatkowo obejmuje wpływy rhythm and bluesa, country i tradycyjnego jazzu. Pierwszy raz został użyty w piosence Trixie Smith „My Man Rocks Me (With One Steady Roll)” 1922 r.

Gwiazdy popu

W głosowaniu wzięło udział ponad 100 tysięcy ludzi. Beyonce zostawiła w tyle m.in. Britney Spears, Eminema, Pink czy Madonnę. Wokalistka o werdykcie dowiedziała się podczas niedzielnego (29 listopada) koncertu w londyńskim Earls Court. To nie pierwszy sukces Beyonce na Wyspach. Zaledwie kilka dni wcześniej brytyjski magazyn muzyczny "New Musical Express" ogłosił listę największych hitów ostatniego dziesięciolecia. Zestawienie otwiera wielki przebój amerykańskiej gwiazdy z 2003 roku - "Crazy In Love". Na liście grupa Take That o jedno miejsce wyprzedziła wokalistę Robbiego Williamsa, który właśnie w tym boysbandzie rozpoczynał karierę. Oto dziesiątka największych gwiazd pop według brytyjskich fanów: 1. Beyonce 2. Britney Spears 3. Eminem 4. Pink 5. Madonna 6. Take That 7. Robbie Williams 8. Kylie Minogue 9. Justin Timberlake 10. Girls Aloud

Gwiazdy rocka

Muzyczni skandaliści, którzy zszokowali świat Trzeba pamiętać, że przed Stonesi pojawiły się już inne barwne postacie, jak Elvis Presley, Johnny Cash czy Chuck Berry, który na swoim koncie miał wiele ekscesów. Co łączy całą trójkę? Słabość do alkoholu i używek, które tak pokochali muzycy rockowi. Cała trójka jest dzisiaj ikoną gatunku, a niepoprawne zachowanie na szczęście nigdy nie zaszkodziło ich muzycznej karierze. Zobacz galerię(11 zdjęć) Guns n' Roses - najniebezpieczniejszy zespół świata Londyńskie The Rolling Stones przetarło szlaki dla następnych, którzy zrobili kolejny krok do przodu w stylu bycia. Ozzy Osbourne odgryzający głowę nietoperza, a potem Axl Rose i jego Guns N' Roses, które budziło ekscytacje u publiczności nie tylko swoimi ponadczasowymi utworami, ale również wizerunkiem dzikiej watahy. Axl Rose, Slash, Duff McKagan, Izzy Stradlin oraz Steven Adler stworzyli zespół, który pełnymi garściami czerpał ze złych nawyków świata rock'n'rolla. Dzisiaj ta wataha wróciła, ale już bez ciężaru uzależnień oraz mądrzejsza o życiowe doświadczenia. W 2018 roku Guns N' Roses zagrali w Polsce, 9 lipca 2018 roku zorganizowali niezapomniane rockowe show na Stadionie Śląskim. Polscy rockowi skandaliści – Lady Pank, Oddział Zamknięty W Polsce nigdy nie brakowało rockowych szaleńców. W latach 80. na polskich scenach wielką popularność zdobyły zespoły Lady Pank oraz Oddział Zamknięty. Hotele bały się przyjmować muzyków, a polscy rock'n'rollowcy żyli wbrew powszechnej szarości PRL-u. Pierwszy wokalista Oddziału, Krzysztof "Jary" Jaryczewski w efekcie zbyt rock'n'rollowego trybu życia stracił głos i pogrążył się na wiele lat w alkoholowym uzależnieniu. Dziś jest czysty i próbuje odbudować swoją pozycję na rynku muzycznym, Osobami wyróżniającymi się na polskiej scenie był Jan Borysewicz i Janusz Panasewicz z Lady Pank – nie przez przypadek często nazywanych polskimi Stonesami. Obydwaj mają na swoim koncie ogromne skandale. Lady Pank mimo długiego stażu nadal cieszy się ogromną popularnością w całym kraju i ostatnio nagrali ponownie swój kultowy debiut, z którego sześć utworów jako jedyne w historii były notowane na Liście Przebojów Trójki. Na nowym albumie Lady Pank można usłyszeć w wielkich hitach takich wokalistów jak Katarzyna Nosowska, Kasia Kowalska, Maciej Maleńczuk, Piotr Rogucki, Lech Janerka, Tomaszek Organek, Krzysztof Zalewski czy wokalista Perfectu, Grzegorz Markowski. Lady Pank to nie tylko skandale, ale również niezapomniane piosenki, które zapewniły muzykom szacunek kolegów z branży.

Gwiazdy jazzu

Warto otwierać się na różne gatunki muzyczne, zaczynając od klasyki. Zyskujemy wtedy punkt porównań, znamy podstawy i wiemy, czym inspirują się współcześni artyści. Ciągłe odkrywanie pozwala też lepiej poznać własny gust, nie tylko muzyczny. Spośród największych osobowości w jazzowym świecie na czołowych miejscach znajdują się muzycy cenieni na całym świecie. Z nurtu wczesnego to przede wszystkim wokalista i trębacz Louis Armstrong, ale także Scott Joplin, Joe "King" Oliver, Bessie Smith i Albert Ammons. Mistrzowie swingowego grania to z kolei Coleman Hawkins, Roy Eldridge, Billie Holiday, Cab Calloway i oczywiście Frank Sinatra. Z twórców tzw. bebopu na uwagę zasługują np. Charlie Parker, Kenny Clarke, Ella Fitzgerald. W cool jazzie prym wiódł słynny Miles Davis, ale warto posłuchać też twórczości Cheta Bakera. Free jazz to John McLaughin, a współczesny jazz – umownie od 1975 roku – łączy w sobie smooth jazz, jazz Fusion i acid jazz – znane nazwiska to m.in. Lars Danielsson, Norah Jones, John Scofield czy też Pat Metheny.

Gwiazdy metalu

Robert Plant Brytyjczyk będąc ze swoją żoną Maureen na greckiej wyspie Rodos miał wypadek samochodowy. Doszło do niego 5 sierpnia 1975 roku. Robert Plant złamał sobie kostkę i łokieć, co pokrzyżowało jego plany koncertowe. Pełnię sprawności odzyskał dopiero po dwóch latach, jednak większych obrażeń doznała jego partnerka, w przypadku której konieczna była transfuzja krwi. Para z wypadku została przewieziona do szpitala w Londynie specjalnie wynajętym odrzutowcem. Ozzy Osbourne Wypadek na quadzie dla 55-letniej osoby w najlepszym wypadku może skończyć się poważnymi obrażeniami ciała. Tak też było w przypadku Ozzy'ego. Przejażdżka muzyka po swojej posiadłości w hrabstwie Buckinghamshire w Anglii zakończyła się dla niego złamaniem obojczyka, sześciu żeber i uszkodzeniem jednego z kręgów szyjnych. Wokalista został przewieziony do szpitala Wexham Park. Tam został poddany operacji obojczyka, który w wyniku złamania stanowił zagrożenie dla prawidłowego obiegu krwi w jego ramieniu. Ten niebezpieczny wypadek zarejestrowała kamera:

Gwiazdy rock'n'roll

Rock and roll powstał w USA w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku, a jego prekursorami byli Sister Rosetta Tharpe, Elvis Presley, Bo Diddley, Ritchie Valens, Chuck Berry, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins, Buddy Holly i Eddie Cochran. We wczesnych latach sześćdziesiątych zaczął zdobywać sobie popularność w Europie. Z początku za sprawą odwiedzających ją muzyków amerykańskich, a następnie tworzony przez rodzimych muzyków, głównie brytyjskich. Brytyjska forma rock and rolla cechowała się bardziej wyrafinowaną formą, lecz zasadniczo nie odbiegała od amerykańskiego schematu. Do najwybitniejszych brytyjskich grup rockandrollowych należały: The Who, The Beatles, Queen, The Rolling Stones, The Kinks, Led Zeppelin, The Dave Clark Five, The Searchers i The Animals. Rock and roll w swej pierwotnej formie przestał istnieć w połowie lat sześćdziesiątych, przekształcając się w rock ze wszystkimi jego odmianami, m.in. psychodeliczny rock, hard rock, soft rock itd. W późniejszych dekadach pojawiały się próby rewitalizacji pierwotnego rock and rolla – jako punk rock, psychobilly i retro rock and roll.